DERTIEN

Twaalf jaar lang heb ik alles gedaan om mijn verleden een plek te geven.

Ik was het knappe meisje op school. Het meisje dat VWO deed en goede cijfers haalde. Ik had een enorm talent voor basketbal en speelde op het allerhoogste niveau. Maar dat was voor die ene dramatische zomer. Ik wist dat ik daarna niet bij mijn moeder in Haarlem kon blijven wonen. Ik wist dat ik alles moest achterlaten en alle banden met mijn jeugd moest verbreken. Vooral die met mijn buurjongen en allerbeste vriend, Daan Blok.

Dus vertrok ik naar mijn vader in Friesland en probeerde ik mijn leven opnieuw op te bouwen. Maar dat was moeilijk. Ik was vijftien en kapot van verdriet. Ik was niets meer zonder basketbal, zonder school.

Zonder hem.

De jaren die volgden waren zwaar, maar de tijd hielp mij te helen. Door steun van familie en mijn nieuwe vriendin Nicole wist ik uit de duisternis te ontsnappen. Ik krabbelde weer op en het leven lacht me steeds meer toe.

Tot vandaag.

In de sportwinkel bots ik letterlijk tegen mijn verleden aan. Hij is lang, donker en sterk, en speelt in het Nederlands basketbalteam.

Zal hij mij ooit kunnen vergeven wat ik hem al die jaren geleden heb aangedaan?