Meester Mark graaft door

op reis door 50 jaar onderwijs

Twee aan twee schuiven zijn leerlingen in hun houten bankjes. Terwijl ze kliederen met kroontjespennen, steekt meester Janus nog 'ns zo'n lekkere Schimmelpenninck-sigaar op. En juf Marjan, zij hangt haar baby in de kring even rustig aan haar tiet. Het lijkt ontzettend lang geleden, maar veel leraren herinneren zich nog precies hoe het er vroeger aan toe ging op school. In Meester Mark graaft door vertellen tientallen onderwijzers in hart en nieren hoe hun beroep in ruim een halve eeuw is veranderd. Nonnen geven breiles met stug katoenen garen. Wie niet braaf mee doet, verdwijnt tijdelijk in het kolenhok. Door lokalen fladderen zebravinkjes, in koffiekamers dribbelen cavia's. Het schoolhoofd dat een tv-toestel aanschaft, krijgt een meute vaders op zijn dak: Gaat dat niet te ver? Het wordt nog veel gekker. De leerlingen van meester Ter Voorde noemen hem opeens 'Henkie'. En wie wandelen daar de school binnen: Leesmoeders? Pas op hoor, straks nemen ze de tent over! Krijtjes worden vervangen door digipennen, werkboekjes wijken voor iPads. En van elke 'scheet' die leerlingen laten, wordt een verslag gemaakt. Maar terwijl de meesters afhaken, blijven de juffen hun werk trouw. Want of het nou 1950 is, of 2016: Leerkracht zijn, blijft natuurlijk het mooiste beroep van de wereld.